Pierrette Bakata Ngosomi w rodzinnej wsi Ilanga Tule (31 lipca 2015)
Najnowszy post:
http://www.kazimierznowak.org/2018/07/02/pierrette/
Głęboko w kongijskim lesie równikowym znajduje się wieś o nazwie Ilanga Tule, w której mieszka pewna młoda dziewczyna o imieniu Pierrette. Wiosną 2015 roku zdała maturę z bardzo dobrym wynikiem. Nawet nie śmiała marzyć o pójściu na studia – jej rodzice i tak włożyli wiele wysiłku w jej wykształcenie, na więcej ich już nie stać. Najpewniej spędziłaby resztę życia w rodzinnych stronach, a największą miejscowość, jaką by znała, pozostałoby miasteczko Oshwe, w którym ukończyła szkołę średnią.
Postanowiliśmy pomóc w realizacji jej marzeń o studiach!
Pierrette wraz z ojcem na tle Uniwersytetu w Kinszasie (sierpień 2016)
Latem 2016 roku nasza Fundacja udzieliła młodej Kongijce wsparcia finansowego i organizacyjnego, które umożliwi jej podjęcie studiów na Uniwersytecie w Kinszasie.
W połowie sierpnia 2016 r. Pierrette wraz z ojcem dotarła do Kinszasy i obecnie są w trakcie załatwiania formalności na uniwersytecie. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, w połowie października dziewczyna rozpocznie swój pierwszy rok akademicki. Będziemy Was o tym informować na bieżąco za pośrednictwem naszej witryny.
Czesne za rok studiów na Uniwersytecie w Kinszasie (uczelnia publiczna, ale odpłatna) wynoszą ok. 300 USD. Jednak aby Pierrette mogła samodzielnie funkcjonować jako studentka, musi mieć zapewnione minimum socjalne, czyli wynajem pokoju w mieście i środki na utrzymanie. Jej ojciec zadeklarował, że w miarę możliwości będzie pomagał córce finansowo, ale z racji na skromne możliwości nie będzie to znacząca pomoc. Pierrette po raz pierwszy w życiu znalazła się w dużym mieście, nie ma doświadczenia, potrzebuje czasu i spokoju, aby normalnie funkcjonować jako studentka.
Jeśli chcesz wesprzeć Pierrette wpłać środki na nasze konto wpisując w tytule przelewu „Z dżungli na studia”.
88109014760000000115223165
BZWBK XXIII O/Poznań
Jak do tego doszło?
Latem 2015 roku podczas mojej wędrówki po kongijskich lasach równikowych, trafiłem do wsi Ilanga Tule. Idąc bagnistą ścieżką z przez puszczę spotkałem pewne małżeństwo. Kobieta niosła na plecach wielki wiklinowy kosz z wypełniony różnymi wiktuałami, a mężczyzna na barkach niósł żywą kozę. Wracali z zakupów z pobliskiego miasteczka Nkau. Zamieniliśmy kilka słów, a gdy zbliżyliśmy się do ich wsi, zaproponowali mi nocleg u siebie w domu. To właśnie tam poznałem Pierrette – ich najstarszą córkę. Bardzo skromna, nieśmiała, ale jednocześnie sympatyczna i pomocna. Zajęła się przygotowaniem posiłku na wieczór, usługiwała przy stole, jak to w kongijskich domach jest w zwyczaju. Nazajutrz jej już nie widziałem. Jej ojciec (pan Laya) zapytany powiedział mi, że postanowiła pójść o świcie nad rzekę, aby pomóc rodzinie przy połowie ryb. Wtedy też pan Laya zwierzył mi się z rozterek związanych z edukacją jej podopiecznej. Nie obiecywałem niczego, ale myśl o tej skromnej dziewczynie ze środka kongijskiej dżungli nie dawała mi spokoju. W końcu w niecały rok po powrocie do kraju udało mi się nawiązać kontakt z jej ojcem. Nie było to łatwe, ponieważ w Ilanga Tule nie ma zasięgu telefonicznego, a dotarcie do tego miejsca jest wyjątkowo skomplikowane: z Kinszasy statkiem do Oshwe 3 tygodnie, dalej motocyklem leśnym traktem 40 km i na koniec kilka kilometrów bagnistą ścieżką przez las. Do Oshwe można też dostać się szybciej, wynajmując moto-taxi. Podróż taka trwać będzie kilka dni, ale jej koszt przekracza możliwości większości Kongijczyków. Tym niemniej w końcu udało mi się skontaktować z panem Laya, a wszystko dzięki pomocnym miejscowym, a zwłaszcza mieszkającemu w Kinszasie Jean-Paul’owi, którego poznałem rok temu w tym mieście. Udało się niemożliwe!
Dominik Szmajda
http://www.kazimierznowak.org/2016/12/23/pierrette-studiuje/